Ubezpieczenie do pracy za granicą – co trzeba wiedzieć?

Na truskawki, do mycia okien, opieki nad starszymi, na budowę – Polacy wciąż chętnie wyjeżdżają, by pracować fizycznie za granicą. Pewnie wielu nie zdaje sobie sprawy, że specjalnie z myślą o nich stworzone zostały polisy pracownicze. Opisujemy, jak działają.

Dla kogo ubezpieczenie do pracy za granicą?

Wbrew pozorom definicja jest tu bardzo istotna. Ubezpieczyciele rozróżniają bowiem pracę umysłową od fizycznej i tę ostatnią biorą pod uwagę w polisie. Kto więc może skorzystać z ubezpieczenia pracowniczego?

Za pracownika fizycznego uznaje się osobę, która podejmuje:

• działania i czynności w formie zatrudnienia lub zarobkowania;
• działania niewynikające ze stosunku pracy i działania niezarobkowe (wolontariat, praktyki zawodowe w warsztacie lub fabryce, hobby).

Wyszczególnione są również konkretne branże, które obejmuje ta definicja: rolnictwo, budownictwo, przemysł wydobywczy, metalowy, maszynowy, budowlany, stoczniowy, chemiczny, zbrojeniowy, paliwowy, hutniczy, energetyczny, środków transportu, drzewny oraz wszelkie prace na wysokości powyżej 5 metrów oraz na jednostkach pływających. 

Ale praca fizyczna to również wykonywanie wszelkich czynności wymagających używania narzędzi szczególnie niebezpiecznych, takich jak: piły tarczowe, heblarki, siekiery, kilofy, piły łańcuchowe, wiertarki udarowe.

Jak działa ubezpieczenie dla pracujących za granicą?

Ogólne zasady są niemal identyczne do tych, które rządzą polisami turystycznymi – ochrona obowiązuje w razie nagłego zachorowania czy wypadku. Różnica między ubezpieczeniem pracowniczym a turystycznym jest zasadnicza – wersja podróżna nie dotyczy tego, co nam się przytrafi w pracy. Wersja pracownicza jest o taki wariant rozszerzona.

Na co więc można liczyć?

• na organizację oraz pokrycie kosztów leczenia i opieki medycznej, również w szpitalu, w razie choroby czy wypadku;
• na pokrycie kosztów jednej wizyty u dentysty, związanej z nagłym bólem zęba oraz jednej wizyty związanej z ciążą;
• na transport medyczny do Polski w razie, gdyby wymagał tego stan zdrowia;
• na pokrycie kosztów poszukiwań w górach i na morzu;
• na ubezpieczenie bagażu w razie zniszczenia czy kradzieży;
• na ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków, które w razie wypadku gwarantuje wypłatę odszkodowania w wysokości adekwatnej do stopnia uszczerbku na zdrowiu;
• na ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, które chroni nas od konsekwencji naszej nieostrożności, w wyniku której zrobimy komuś coś złego albo coś zniszczymy.

A EKUZ nie wystarczy?

Przy wyjeździe na 2–3 miesiące koszt polisy pracowniczej może się okazać dość wysoki. Dlatego wielu pracowników decyduje się zabrać ze sobą jedynie Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego – dokument wydawany bezpłatnie przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Sęk w tym, że EKUZ nie gwarantuje darmowej opieki zdrowotnej tak, jak mamy to w Polsce. Uprawnia ona do leczenia w publicznej służbie zdrowia danego kraju na takich samych zasadach, jakie obowiązują jego obywateli. Jeśli więc generalna zasada mówi, że do opieki zdrowotnej się dopłaca, i nas to nie ominie.

Co więcej, EKUZ nie gwarantuje pokrycia kosztów przewiezienia do kraju. A transport medyczny jest jedną z najdroższych usług, które pokrywa właśnie ubezpieczenie pracownicze.

Jedno kłopotliwe pytanie…

Choć z wielu względów praca na czarno jest coraz rzadszym zjawiskiem, wciąż zdarzają się takie wakacyjne wyjazdy na truskawki czy w charakterze opiekuna. Powstaje pytanie, czy jeśli nie ma umowy czy kontraktu regulującego pracę, ubezpieczenie do pracy w ogóle obowiązuje. Otóż ogólne warunki ubezpieczenia mówią jasno, że tak. Podobnie zapis dotyczy stażystów, praktykantów czy wolontariuszy.