Elvia
Żółta febra to choroba wirusowa (wywołana przez wirusa), przenoszona przez komary (komary Aedes).
Istnieją dwie główne geograficzne strefy endemiczne:
Strefa 1: Afryka międzyzwrotnikowa (Angola, Benin, Burkina Faso, Burundi, Kamerun, Republika Środkowej Afryki, Kongo-Kinszasa, Kongo-Brazzaville, Wybrzeże Kości Słoniowej, Etiopia, Gambia, Gabon, Ghana, Gwinea, Gwinea Bissau, Gwinea Zwrotnikowa, Kenia, Liberia, Republika Malawi, Mali, Mauretania, Niger, Nigeria, Uganda, Rwanda, Senegal, Sierra Leone, Somalia, Sudan, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca, Zjednoczona Republika Tanzanii, Czad, Togo, Zambia).
Strefa 2: Południowa i międzyzwrotnikowa Ameryka Środkowa: Boliwia, Brazylia, Kolumbia, Ekwador, Gujana, Gwinea Francuska, Panama, Peru, Surinam, Trinidad i Tobago, Wenezuela.
W większości przypadków jest to choroba o łagodnym przebiegu. Okres inkubacji trwa od 3 do 6 dni. Objawy są podobne do objawów grypy: początek ma charakter dramatyczny, gdyż najpierw pojawia się wysoka gorączka, ból głowy, problemy trawienne i ogólny ból mięśni.
Nie istnieje skuteczna metoda leczenia tej choroby, ale można przepisać leki łagodzące objawy (gorączkę i ewentualne bóle przy pomocy antypiretyków i analgetyków, takich jak paracetamol i kodeina). Należy jednak unikać stosowania aspiryny.
W większości przypadków choroba ta ustępuje po 24-72 godzinach. Gorączka spada, a okres rekonwalescencji jest relatywnie krótki i nie pociąga za sobą żadnych następstw. Niestety, po przejściowym okresie spokoju (okres remisji) choroba czasami powraca w bardziej poważnej formie (okres toksyczny). Po kilku godzinach lub dniach gorączka może znów wzrosnąć, a u pacjenta mogą wystąpić krwotoki żołądkowe, żółtaczka (stąd nazwa – żółta febra) i ostre problemy nerkowe. Pacjent może następnie przejść delirium i konwulsje oraz zapaść w śpiączkę. Ta poważna forma żółtej febry często kończy się śmiercią.
W związku z brakiem konkretnej formy leczenia żółtej febry absolutnie konieczne jest zaszczepienie się.
Szczepienie to jest obowiązkowe lub stanowczo zalecane w przypadku podróży do wszystkich tropikalnych krajów Afryki i Ameryki. Ponadto, jest ono wymagane w przypadku wyjazdu do kraju endemicznego, lub choćby tylko tranzytu przezeń, bądź wyjazdu do większości krajów tropikalnych i subtropikalnych, w tym do krajów Azji i Oceanii.
Szczepieniu w formie jednego zastrzyku można poddać się wyłącznie w upoważnionych ośrodkach, które potwierdzają podanie szczepionki w odpowiedniej książeczce zdrowia. Szczepieniu należy poddać się przynajmniej na 10 dni przed wyjazdem. Okres ten umożliwia uzyskanie odporności. Szczepionka przeciwko żółtej febrze zachowuje ważność przez okres 10 lat. Ale pamiętaj! Nie zaleca się podawania szczepionki przeciw żółtej febrze osobom uczulonym na jajka.
W przypadku pojawienia się jakichkolwiek problemów podczas podróży, konsultacji z lekarzem nie odkładaj do momentu powrotu do domu. W celu omówienia wszelkich kwestii i obaw dotyczących swojego stanu zdrowia możesz poprosić o konsultację z lekarzem Centrum Operacyjnego AWP Polska.
Szczepienie przeciw żółtej febrze nie jest zalecane dla dzieci poniżej 6. miesiąca życia, kobiet ciężarnych, osób cierpiących na niedobór odporności i niektórych alergików. Dlatego też podróżni należący to którejkolwiek z powyższych czterech grup powinni unikać podróży do regionów endemicznych występowania żółtej febry. Jeśli podróż taka jest absolutnie konieczna, lekarz z właściwego ośrodka opieki medycznej będzie w stanie ocenić korzyści płynące z takiego szczepienia zgodnie z istniejącymi zagrożeniami. Należy zauważyć, że nawet jeśli szczepionka nie została podana lub istnieje przeciwwskazanie do jej podania, w wielu krajach istnieje wymóg okazania stosownego zaświadczenia lekarskiego przed wjazdem na ich terytorium.
odwiedź nas na:
